کد مطلب:173067 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:332
الگوی مصلین
در گرما گرم نبرد در صحنه كربلا یكی از عاشوراییان به نام «ابوثمامه ی
صیداوی» دریافت كه هنگام نماز است. از این رو به امام علیه السلام عرض كرد:
می خواهم در حالی خدا را ملاقات كنم كه این نماز را نیز به امامت شما به جا آورده باشم. امام نگاهی به آسمان كرد و فرمود: «ذكرت الصلاة، جعلك الله من المصلین؛ به یاد نماز هستی، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد» . البته تشویق امام به این دلیل است كه ابوثمامه به فكر نماز بود، نه این كه امام را به یاد نماز انداخت؛ چون به طور قطع امام علیه السلام نیز در فكر نماز و وقت آن بود، لذا فرمود: «ذكرت الصلاة، به یاد نماز هستی.» و نفرمود: «ذكرتنی الصلاة؛ مرا به یاد نماز انداختی» .
آن گاه در حالی كه زهیر بن قین و سعید بن عبدالله پیش روی امام ایستاده بودند، امام و یاران باوفایش «نماز خوف» به جای آوردند. اقامه ی نماز در آن لحظه ی حساس و خطرناك می تواند الگویی باشد برای رزم آوران صحنه ی پیكار كه حتی در اوج جنگ و شور و هیجان مبارزه نباید از یاد خدا و نماز غافل بود. چرا كه هدف نهایی مردان خدا حتی در زمان جنگ نیز بندگی خداست.
در میان عاشوراییان افراد كثیر الصلاة فراوان بوده اند. این عشق و علاقه به نماز باعث شده بود كه در میدان جنگ دلیرانه برزمند. یكی از این افراد كه نقش الگو دهی دارد «سوید بن عمرو» است كه در توصیف او گفته اند: «كان شریفا كثیر الصلاة؛ بزرگوار و اهل نماز و بندگی بسیار بود» و زمانی كه در میدان نبرد قرار گرفت،
قاتل قتال الأسد الباسل و بالغ فی الصبر علی الخطب النازل؛ [1] .
در جنگ به سان شیری شجاع، و در گرفتاری ها صبور و مقاوم است.
صیداوی» دریافت كه هنگام نماز است. از این رو به امام علیه السلام عرض كرد:
می خواهم در حالی خدا را ملاقات كنم كه این نماز را نیز به امامت شما به جا آورده باشم. امام نگاهی به آسمان كرد و فرمود: «ذكرت الصلاة، جعلك الله من المصلین؛ به یاد نماز هستی، خداوند تو را از نمازگزاران قرار دهد» . البته تشویق امام به این دلیل است كه ابوثمامه به فكر نماز بود، نه این كه امام را به یاد نماز انداخت؛ چون به طور قطع امام علیه السلام نیز در فكر نماز و وقت آن بود، لذا فرمود: «ذكرت الصلاة، به یاد نماز هستی.» و نفرمود: «ذكرتنی الصلاة؛ مرا به یاد نماز انداختی» .
آن گاه در حالی كه زهیر بن قین و سعید بن عبدالله پیش روی امام ایستاده بودند، امام و یاران باوفایش «نماز خوف» به جای آوردند. اقامه ی نماز در آن لحظه ی حساس و خطرناك می تواند الگویی باشد برای رزم آوران صحنه ی پیكار كه حتی در اوج جنگ و شور و هیجان مبارزه نباید از یاد خدا و نماز غافل بود. چرا كه هدف نهایی مردان خدا حتی در زمان جنگ نیز بندگی خداست.
در میان عاشوراییان افراد كثیر الصلاة فراوان بوده اند. این عشق و علاقه به نماز باعث شده بود كه در میدان جنگ دلیرانه برزمند. یكی از این افراد كه نقش الگو دهی دارد «سوید بن عمرو» است كه در توصیف او گفته اند: «كان شریفا كثیر الصلاة؛ بزرگوار و اهل نماز و بندگی بسیار بود» و زمانی كه در میدان نبرد قرار گرفت،
قاتل قتال الأسد الباسل و بالغ فی الصبر علی الخطب النازل؛ [1] .
در جنگ به سان شیری شجاع، و در گرفتاری ها صبور و مقاوم است.
[1] بحارالانوار، ج 45، ص 23.